Blogs

Kosten no-riskpolis? UWV, waar staat dat?

Een werknemer met een ziekte of handicap heeft in sommige situaties recht op de no-riskpolis. De no-riskpolis begint zodra de werknemer bij een werkgever in dienst komt en duurt maximaal 5 jaar. Als een werknemer met een no-riskpolis ziek wordt, kan de werkgever een Ziektewetuitkering bij UWV aanvragen. De werkgever betaalt dan het loon door en verrekent de uitkering daarmee.

Probleem voor werkgevers en werknemers is regelmatig dat zij niet weten dat de desbetreffende werknemer een no risk-/ arbeidsgehandicaptenstatus heeft.

Een cliënt (een grote instelling die opkomt voor de belangen van mensen aan de onderkant van de samenleving) informeert sinds 2011 met enige regelmaat bij UWV naar het bestaan van een no-risk status van zijn medewerkers.

UWV gebruikt voor dit doel de aanvraagformulieren “Vragen over uitkering of belemmering bij werk”, om inzicht te geven aan werkgevers over hun bestand arbeidsgehandicapten/arbeidsbeperkten. Tot januari 2015 heeft het UWV deze informatie kosteloos aan werkgevers verstrekt.

In december 2014 heeft het UWV cliënt geïnformeerd over het in rekening gaan brengen van kosten voor het afhandelen van deze informatieverzoeken. Het UWV brengt vanaf 1 januari 2015 € 25,- per aanvraag in rekening bij alle werkgevers.

Als gemachtigde treed ik in contact met UWV en al gauw wordt al duidelijk dat voor hen ook niet helder is wat de wettelijke grondslag is voor deze facturen. Nader overleg tot aan directie UWV toe leidt ook niet tot een eenduidig antwoord op de vraag op basis van welke wet UWV deze kosten in rekening mag brengen.

Omdat deze facturen totaal op jaarbasis een substantieel bedrag kosten, wordt in overleg met cliënt daarom besloten een beroepszaak te starten bij de Rechtbank. De rechter constateert niet lang daarna dat de Ziektewet inderdaad geen basis biedt voor de facturen van UWV en geeft cliënt gelijk.

UWV gaat in hoger beroep bij de hoogste bestuursrechter en komt ter zitting met allerlei argumenten waarom men €25 per aanvraag in rekening mag brengen. Ondanks herhaaldelijk verzoek geeft UWV geen duidelijk antwoord op mijn vraag: “Waar staat dat?”.

Op mijn beurt stel ik namens cliënt dat het formulier feitelijk een machtiging is van werknemer om aan zijn werkgever informatie over zijn no-risk status te verstrekken. Nergens in de wet staat dat in zo’n geval UWV kosten in rekening mag brengen aan werkgevers en werknemers.

De rechters zitten tijdens de zaak overduidelijk met de kwestie in de maag en proberen ons de gang op te sturen om een schikking te treffen over de facturen. Dit wordt zowel door mij als UWV geweigerd. In mijn beleving valt er niets te schikken omdat er simpelweg geen wettelijke grondslag is voor deze facturen. 

Na meerdere malen uitstel geven de rechters uiteindelijk een klein jaar later het oordeel dat de Ziektewet geen specifieke wettelijke, en dus ook geen publiekrechtelijke, grondslag bevat voor de gegevensverstrekking door het UWV. Cliënt en overige werkgevers in Nederland hebben dus sinds 2015 dergelijke facturen onverschuldigd betaald en kunnen deze dus gaan terugvorderen.

Hoewel UWV het u als ondernemer makkelijker zou moeten maken, is dit helaas een voorbeeld waarin u schade lijdt door onjuiste besluitvorming. Dit betreft niet alleen facturen zoals in deze zaak, maar ook regelmatig bij bijvoorbeeld facturen die een werkgever van UWV krijgt in het kader van het Eigen risicodragerschap WGA.

Ik heb een ruim aantal jaren ervaring in het herstellen van dergelijke onjuiste UWV besluitvorming en het verhalen van de schade. Ik denk dat het goed is, wanneer u als ondernemer de volgende keer van UWV een factuur krijgt, dat u standaard de vraag stelt:

“UWV, waar staat dat”?